Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012


Δ. Ε. 10 Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟ

ΣΚΟΠΟΙ – ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ
Οι μαθητές: α) Να εμβαθύνουν στο κείμενο της διήγησης για τη δημιουργία του κόσμου.
 β) Να γνωρίσουν τις διάφορες θεωρίες για την προέλευση και εξέλιξη του ανθρώπου.
 γ) Να συνειδητοποιήσουν την ιδιαιτερότητα της βιβλικής, έναντι των άλλων διηγήσεων.

ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ

Α) Εισαγωγικές Διευκρινίσεις

Το κείμενο της Γενέσεως:   1. Γράφηκε από το Μωυσή (Παράδοση)
                                             2. 13ος αιώνας  
3. Περιεχόμενο: Διηγείται με ,αλληγορικό τρόπο, αλήθειες για τη δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου και τη σχέση τους με το Θεό.
4. Σκοπός: Να εξηγήσει για ποιο λόγο επενέβη ο Θεός στην ανθρώπινη ιστορία και στη ζωή του λαού Του.
                                          5. Δεν είναι επιστημονική πραγματεία.
·        Τα Γεγονότα της Γενέσεως:  α) Δεν είναι ούτε Ιστορικά , ούτε μύθοι. Εκφράζουν υπαρξιακές αλήθειες για τον άνθρωπο, τον κόσμο  και την Ιστορία.
       β) Δίνουν έμφαση όχι στο πως , αλλά στο γιατί   και   από ποιον δημιουργήθηκε ο άνθρωπος.

Γ) Ερμηνεία του κειμένου: Η δημιουργία του ανθρώπου

Κατ' εικόνα: Τα πνευματικά στοιχεία (Λογικό, Αυτεξούσιο) που καθορίζουν την έννοια του προσώπου.
Καθ' ομοίωσιν: Στόχος: Η θέωση (Ομοίωση και ένωση με το Θεό).
Χώμα: Υλική υπόσταση του ανθρώπου .
Ενεφύσησεν : Η ιδιαίτερη σχέση με το Θεό.
Παράδεισος: Τρόπος ζωής (όχι τόπος).
Εργάζεσθαι και φυλάσσειν: Προστασία - Αγάπη - Ανάγκη συνεργασίας.
Καρπός γνώσης καλού και κακού: Δοκιμασία - όχι Απαγόρευση.
Ονοματοδοσία των ζώων: Εξουσία - Προστασία.
Δημιουργία Γυναίκας: Ισότιμη με τον άνδρα - Αλληλοσυμπλήρωση
                                                                      (Πρότυπο: Ο Τριαδικός Θεός).
Σάρξ εκ της σαρκός: Θεσμοθέτηση και καθαγίαση του μυστηρίου του Γάμου.
Και ήσαν οι δύο γυμνοί: Αθωότητα, Ασφάλεια, Έλλειψη ενοχής του ανθρώπου (Ουσιαστική σχέση με το Θεό και το συνάνθρωπο).

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΓΕΝΕΣΕΩΣ

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012


Δ. Ε. 14 O ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ , ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ
Α) ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
Η Ανάληψη   του Κυρίου: σφραγίζει το λυτρωτικό έργο και την επίγεια δράση του Χριστού. 
Οι απόστολοι, οι άλλοι μαθητές, οι γυναίκες που υπηρέτησαν τον Κύριο και πρώτη η Υπεραγία Θεοτόκος είναι η αρχική «κοινωνία των πιστών» , η πρώτη Εκκλησία.
                              
Οι γιορτές της Πεντηκοστής και του Αγ. Πνεύματος: Μας εισάγουν στο γεγονός της «καθόδου» του Αγ. Πνεύματος ( Θεμέλιο της ζωής της Εκκλησίας)

Με την κάθοδο του Αγ. Πνεύματος: α) Πραγματοποιήθηκε η υπόσχεση του Χριστού,
                                                           β) Ο Χριστός επανήλθε στη γη «Ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι».
 

     ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ: Ο νέος Παράκλητος, που θα παραμείνει στην
                                         Εκκλησία και θα την εμπνέει με τη χάρη Του

  Η Πεντηκοστή είναι η εκπλήρωση του σκοπού της δημιουργίας και της ιστορίας:
1.    Οι Απόστολοι δημιουργούν την επίγεια Εκκλησία.
2.    Ο φωτισμός τους από το Αγ. Πνεύμα υπήρξε η απαρχή του φωτισμού όλης της κτίσης.
3.    Η σύγχυση της Βαβέλ, με τη χάρη του Αγ. Πνεύματος, έγινε ενότητα των ανθρώπων.
   
Β) Ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ
 Την Πεντηκοστή έχουμε φανέρωση του Θεού, που είναι τρισυπόστατος:
1.    Είναι μία ουσία, αλλά τρία διαφορετικά πρόσωπα ή υποστάσεις.
2.    Τα τρία πρόσωπα είναι μεταξύ τους «ομοούσια»(μία θεία ουσία),ομότιμα και ισότιμα.
3.    Κάθε θείο πρόσωπο είναι ολόκληρος και τέλειος Θεός.
 Τα βασικά ιδιώματα των Τριών Προσώπων είναι:
1.    Ο Πατέρας είναι «ἀγέννητος»
2.    Ο Υιός «γεννᾶται» αιώνια από τον Πατέρα.
3.    Το Αγ. Πνεύμα «ἐκπορεύεται» από τον Πατέρα.

Γ) ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ
·         Μέσα από τη Λατρεία η χάρη του Αγ. Πνεύματος μεταδίδεται σε όλη την κτίση.
·         Τα Μυστήρια αγιάζουν την ύλη και τη μεταβάλλουν σε φορέα της άκτιστης χάρης.

Δ) ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ
·         Η Εκκλησία ,ως Ορθοδοξία, ζει στη θεία χάρη και τη μεταδίδει συνεχώς στον κόσμο.
·         Η  Εκκλησία είναι χώρος αναγέννησης και θεραπείας.
·         Οι άγιοι θαυματουργούν, γιατί είναι κατοικητήρια της άκτιστης χάρης.
·         Κάθε πιστός καλείται με τη χάρη του Τριαδικού Θεού να γίνει άγιος, ώστε η  ανθρώπινη κοινωνία να γίνει κοινωνία αγίων.

Δ. Ε. 9 ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΣΚΟΠΟΙ – ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ
Οι μαθητές: α) Να πληροφορηθούν τη διήγηση της Βίβλου και τις άλλες θεωρίες για τη δημιουργία του κόσμου.
 β) Να συζητήσουν για τις διάφορες θεωρίες, ώστε αν κατανοήσουν τα κοινά και τα ιδιαίτερα σημεία τους.
 γ) Να λάβουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία για τη μελλοντική συζήτηση για τη σχέση πίστης και επιστήμης.

ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ
e Η επιστήμη περιορίζει την έρευνά της, στο πότε και πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος.
e Στα ερωτήματα ποιος και γιατί δημιούργησε τον κόσμο, αρμόδιες να  απαντήσουν είναι η Φιλοσοφία και η Θεολογία.

α) Οι επικρατέστερες επιστημονικές θεωρίες.
1.    Η θεωρία της μεγάλης έκρηξης (Big Bang Theory)
2.    Η θεωρία του παλλόμενου σύμπαντος (Α.Σαντέιζ,1965)

  •  Η προσπάθεια των επιστημόνων στρέφεται στην ανακάλυψη της δομής της ύλης. Δεν μπορεί να δοθεί απάντηση για την προέλευση της ύλης.
  • Καμιά επιστημονική έρευνα δεν μπορεί να απορρίψει ή να υποστηρίξει την ύπαρξη δημιουργού του σύμπαντος (Ξεφεύγει από τα όριά της).


β) Η χριστιανική διδασκαλία για τη δημιουργία του κόσμου.
1.    «Ἐν Ἀρχῇ»: Προηγουμένως δεν υπήρχε χρόνος. Ο χρόνος αρχίζει με τη δημιουργία του κόσμου, που θα έχει και τέλος.
2.    Δημιουργία με ελεύθερη βούληση.
3.    Δεν μεσολάβησε τίποτα ανάμεσα στην απόφαση και τη δημιουργία του κόσμου.
4.    Αιτία της δημιουργίας του κόσμου:Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & Η ΑΓΑΠΗ του Θεού.  
              Σκοπός: Η Συμμετοχή των δημιουργημάτων (ιδιαίτερα του ανθρώπου) στη μακαριότητα του Δημιουργού.
5.    Έξι Ημέρες:Αντιστοιχούν σε μεγάλα χρονικά διαστήματα (βλπ Εξαήμερο Μ.Βασ.)
6.    Η Δημιουργία έχει δυναμικό χαρακτήρα. Εξέλιξη από τα ατελέστερα και απλούστερα στα τελειότερα και συνθετότερα.
7.   «καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς ὅτι καλόν....................καὶ ἰδοὺ καλὰ λίαν»: Επισημαίνεται η αξία και η ποιότητα του έργου Του. Διαπιστώνεται η τάξη, η αρμονία και η σκοπιμότητα της Δημιουργίας (Οικολογική Αρμονία).

γ) Η πρόνοια του Θεού για τον κόσμο
ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ: Το ενδιαφέρον του Θεού για τον κόσμο, εκδηλώνεται ως                
 1.  «συντήρηση του κόσμου» η πορεία του οποίου κατευθύνεται από τους
                                         φυσικούς νόμους και ως
2. κυβέρνησή του  για την επιτυχία του γενικού σκοπού του.

ΘΑΥΜΑΤΑ: Η έκτακτη επέμβαση του Θεού στον κόσμο, που γίνεται για χάρη του ανθρώπου (προσωρινή αναστολή της λειτουργίας των φυσικών νόμων).


Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012


Δ. Ε. 13 TI ΜΠΟΡΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ.
              ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ.

ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
Οι μαθητές: α) Να κατανοήσουν το μήνυμα της γιορτής της Μεταμόρφωσης.
                     β) Να συνειδητοποιήσουν τη δυνατότητα γνώσης του Θεού μέσα από το
                        πρόσωπο του Χριστού.     
                    γ) Να λάβουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία για μια βιωματική προσέγγιση του
                        θέματος της Θεοπτίας.  

ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ
Στη Μεταμόρφωση του Κυρίου φανερώθηκε η δόξα της θεότητάς Του με το άκτιστο φως.

        Στον Θεό διακρίνουμε την Θεία ουσία και Θεία ενέργεια.

Η ουσία του Θεού
Απρόσιτη και Αμέθεκτη στον άνθρωπο(κανένα κτίσμα δεν τη γνωρίζει)
Οι ενέργειες του Θεού
Μεθεκτές (μας δίνουν τη δυνατότητα να τον γνωρίσουμε)
                άκτιστες, φως, δόξα, βασιλεία, δύναμη, αγάπη
Το φως του Θεού
άκτιστο, υπερφυσικό και αιώνιο (καμία σχέση με το φυσικό φως)
Θεοπτία
Η θέα του άκτιστου φωτός από τον άνθρωπο (ταυτίζεται με τη Θέωση)


Η ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ
Η ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
·         Ο άνθρωπος στην Π. Δ. γνώριζε την ύπαρξη του Θεού μέσα από άκτιστα σύμβολα  (φωτιά, άνεμος, δρόσος
·         Δεν υπήρχε πλήρης θεογνωσία (λόγω του Θανάτου).

        Τέλεια Θεογνωσία:Πρόσφερε ο Χριστός, με τη Σταύρωση και την Ανάσταση Του.



ΧΡΙΣΤΟΣ: Η “ΕΝΣΑΡΚΗ” ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ
  Ο Θεός εισέρχεται στην Ιστορία: Με τη σάρκωση του Χριστού. (Στο πρόσωπό Του γνωρίζουμε τον Θεό)
Η ένωση με το Θεό γίνεται στην Εκκλησία με:
1.    Την προσευχή
2.    Την άσκηση
3.    Τη συμμετοχή στα Μυστήρια

Στη Μεταμόρφωση φανερώθηκε και ο προορισμός του ανθρώπου:
              η Θέωση και ο Φωτισμός του Αγίου Πνεύματος.




ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Στη Μεταμόρφωση φανερώθηκε η θεότητα του Χριστού, και η δυνατότητα του ανθρώπου να ενωθεί με τον Θεό.
ΔE 10 ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΩΜΑ

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012


Δ. Ε. 12 “ ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝ ΝΕΚΡΩΣΙΝ…”

ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
Οι μαθητές:α) Να κατανοήσουν το νόημα της ζωής και του θανάτου για το Χριστιανό, μέσα από την εξέταση των κειμένων και τη συζήτηση.
                    β) Να αισθανθούν τη δύναμη της χριστιανικής ελπίδας, που ξεπερνά το γεγονός του θανάτου.     
                     
ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ
α) Το φοβερό μυστήριο του θανάτου.

Η ζωή: Είναι δώρο του Θεού, ο οποίος δημιούργησε τα πάντα “εξ ουκ όντων” και μας έφερε από την ανυπαρξία στην ύπαρξη.
Ο Θάνατος: Δεν είναι φυσική κατάσταση, αλλά αποτέλεσμα της πτώσης, της αμαρτίας.

Πνευματικός Θάνατος
Η διακοπή της σχέσης ανθρώπου με τον Θεό (αδρανοποιήθηκε η χάρη Του μέσα μας)
Σωματικός Θάνατος
Προκλήθηκε από τον Πνευματικό (διακοπή σχέσης με το Θεό).
Αποτελεί Οικονομία του Θεού και ευεργεσία Του, για να μη γίνει το κακό αθάνατο.

β) Το νόημα του Θανάτου.

Σωματικός Θάνατος: Είναι διάσπαση της αρμονίας, διακοπή της συλλειτουργίας ψυχής και σώματος, πρόσκαιρος χωρισμός της ψυχής από το σώμα, μέχρι  τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου.

            Μετά τον Σωματικό Θάνατο:
            α) Το ανθρώπινο σώμα νεκρώνεται.
            β) Η ψυχή (που είναι άφθαρτη) θα ξαναενωθεί με το αναστημένο σώμα για να ζήσει μαζί του την αιώνια ζωή.

γ) Η ανθρώπινη “αθανασία” 
·         Η αθανασία είναι δώρο του Θεού / Ο άνθρωπος από τη φύση του δεν είναι αθάνατος.

Αθανασία
Δεν είναι απλή επιβίωση ή συνέχεια βιολογικής ζωής, αλλά μετοχή στον Παράδεισο”.
Παράδεισος
Είναι η αιώνια κοινωνία με το Χριστό στη “χώρα των ζώντων”

δ) Η μετάβαση από τον θάνατο στη ζωή.
·         Ο χριστιανός αντιμετωπίζει κάθε μορφή θανάτου με αισιοδοξία, αφού είναι σταθμός στη μετάβαση του ανθρώπου στην αληθινή ζωή.
·         Ο θάνατος ονομάζεται «κοίμηση»: Βιώνεται ως «μετάβαση» στην αληθινή ζωή. Ως ύπνος που περιμένει το ξύπνημα στην αιωνιότητα.

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012


Δ. Ε. 7 «ΤΙΝΑ ΜΕ ΛΕΓΟΥΣΙΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ;»

ΣΚΟΠΟΙ – ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ
Οι μαθητές: α)  Να πληροφορηθούν συνοπτικά τα σχετικά με τις ιουδαϊκές αντιλήψεις, αιρετικές δοξασίες και ουμανιστικές θεωρίες που σκόπιμα ή αθέλητα παρερμηνεύουν το πρόσωπο του Ιησού.
β) Να ενημερωθούν περιληπτικά για τις σύγχρονες αντιλήψεις για το πρόσωπο του, συζητώντας την αξία και σημασία τους.
 γ) Να γνωρίσουν το χριστολογικό δόγμα της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, επιμένοντας στις ανθρωπολογικές και κοσμολογικές του συνέπειες. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς σώζει την ανθρωπότητα και φανερώνει τη θεότητα, χωρίς να χάνεται τίποτα από τα μεγέθη αυτά και χωρίς να συγχέονται αιρετικά.
ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ
α) Παρερμηνείες ή λαθεμένες ερμηνείες για το πρόσωπο του Χριστού
            Ο Χριστός είναι:
1.    Προφήτης (Σαμαρείτισσα, μαθητές, σύγχρονοι Ιουδαίοι)
2.    Σφετεριστής- Διαστροφέας της μεσσιανικής προσδοκίας (Θρησκ. Άρχοντες)
3.    Ισχυρός Ηγεμόνας (Εθνικιστές Ιουδαίοι- Ιούδας)

β) Αιρετικές και Ουμανιστικές Θεωρήσεις του προσώπου του Χριστού

ΑΙΡΕΣΕΙΣ:Αμφισβήτησαν ή αρνήθηκαν τη θεανθρώπινη υπόσταση του Χριστού και προσπάθησαν, με το λογικό, να κατανοήσουν το υπέρλογο δόγμα της υποστατικής ένωσης.

ΤΡΟΠΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ: Συγγράμματα Πατέρων, Οικουμενικές Σύνοδοι.

ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ
1.    ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ:(Αρειανισμός, Δοκητισμός, Νεστοριανισμός)
2.    ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ: Άρνηση της Θεανθρώπινης Υπόστασης του Χριστού)
3.    ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣ: Απόρριψη των θαυμάτων, σκεπτικισμός για τη Θεία Του φύση.
4.    ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ: Ο Χριστός ως φορέας καλοσύνης(Ο γλυκύς Ιησούς).
5.    ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ: Κοινωνικός Επαναστάτης.
6.    ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ: Η παρουσία του Χριστού _ Προσπάθεια του ανθρώπου να απελευθερωθεί από το σύνδρομο του «σαδιστή Πατέρα».

γ) Η Άποψη της Εκκλησίας
"Συ ει ο Χριστός Ο Υιός του Θεού του ζώντος" Απ. Πέτρος 

                                                                
·         Στο πρόσωπο του Χριστού ενώθηκαν οι δύο τέλειες φύσεις: Η θεία και η ανθρώπινη (Δ΄ Οικ. Σύνοδος, 451 Χαλκηδόνα)                          

·         Ο Χριστός:  1.  Ως Θεός: Ομοούσιος με τον Πατέρα. Είναι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, σύναρχος και συναιώνιος με τον Θεό Πατέρα.
                          2.   Ως Άνθρωπος:Ιστορικό Πρόσωπο. Η γέννησή του όμως έχει υπερφυσικό χαρακτήρα.
·         Η υποστατική ένωση των δύο φύσεων, έχει:  1. Ανθρωπολογικές και 2. Κοσμολογικές συνέπειες.
1.    Ανυψώνει την ανθρώπινη φύση, για να φτάσει στη Θέωση.
2.    Εξαγιάζει την ύλη και τη δημιουργία.

ΣΚΟΠΟΣ: Η Σωτηρία του ανθρώπου και η αποκατάσταση των αρμονικών σχέσεων με το Θεό, τη φύση, τον συνάνθρωπο και τον εαυτό του.


Δ. Ε. 8 ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ

ΣΚΟΠΟΙ – ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ
Οι μαθητές: α) Να πληροφορηθούν για τη δράση του Αγ. Πνεύματος στην ανθρώπινη ιστορία μετά την Ανάληψη του Ιησού.
 β) Να συνειδητοποιήσουν ότι με το Βάπτισμα και το Χρίσμα είναι και οι ίδιοι φορείς των χρισμάτων του Αγ. Πνεύματος και να θελήσουν να τα ενεργοποιήσουν στη ζωή τους.
 γ) Να θελήσουν να οικειοποιηθούν τα χαρίσματα του Αγ. Πνεύματος ,τόσο αυτά που τους δόθηκαν κατά το βάπτισμά τους, όσο και αυτά που παρέχονται με τις αγιαστικές πράξεις της Εκκλησίας.

ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ
e Από την ημέρα της Πεντηκοστής (επιφοίτηση Αποστόλων), η παρουσία του Αγ. Πνεύματος ( Παράκλητος) είναι ζωντανή στην Εκκλησία.

α) Ο ερχομός του Παρακλήτου
ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ- ΑΝΑΦΟΡΕΣ
1.    Παλαιά Διαθήκη: Έμμεση Μαρτυρία: Μιλάει για το Πνεύμα Θεού, το οποίο                                                    «Επεφέρετο επάνω του ύδατος»(Γεν 1.1)
2.    Καινή Διαθήκη:α) Ευαγγελισμός: Επίσκεψη στην Παρθένο-Σύλληψη του Ιησού
                                    β) Βάπτιση: Εμφάνιση –χωρίς να σαρκωθεί-« σαν περιστέρι να κατεβαίνει και να έρχεται πάνω στον Ιησού (Ματθ.3,16)
                                    γ) Αναγγελία από τον Ιησού για αποστολή του Αγ. Πνεύματος.
                                    δ) Μετά την Ανάληψη: Ερχομός Του την Πεντηκοστή.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ

  1. Το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας.
  2.  Ομοούσιο με τον Πατέρα και τον Υιό.
  3.  Χαρακτηριστικό του: Εκπορεύεται « αϊδίως», από τον Πατέρα.

ΕΡΓΟ ΤΟΥ

  1. Συνεχίζει το έργο της σωτηρίας.
  2. Οδηγεί τους Μαθητές στο έργο της ίδρυσης της Εκκλησίας.
  3. Απαραίτητη η παρουσία Του για την τέλεση των Μυστηρίων.


β) Άγιο Πνεύμα και Εκκλησία
  •  Η παρουσία του εγγυάται ότι η Εκκλησία είναι η ουσιαστική κοινότητα Θεού-ανθρώπου, με κεφαλή τον Χριστό.
  • Επιταχύνει την ζωοποίηση των μελών ολόκληρου του σώματος:

§  Τα Μυστήρια τελούνται με την επενέργεια του Αγίου Πνεύματος.
§  Φωτίζει την ανάδειξη ποιμένων της Εκκλησίας.
§  Εγγυητής ορθών αποφάσεων στις Οικουμενικές Συνόδους.
§  Διδάσκει τους ανθρώπους να προσεύχονται ορθά.

γ) Το Άγιο  Πνεύμα στη ζωή του Χριστιανού
ΒΑΠΤΙΣΜΑ-ΧΡΙΣΜΑ: Το Άγιο Πνεύμα σφραγίζει τον Χριστιανό και του μεταδίδει τα χαρίσματά Του, ως όπλα πνευματικά για τον αγώνα του κατά του κακού.
ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ: Η μεταβολή του άρτου και οίνου, σε Σώμα και Αίμα Χριστού,γίνεται με την επίκλησή Του.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Απαραίτητη η παρουσία του, για τον φωτισμό μας.

δ) Αξιοποίηση των δικών μας χαρισμάτων
e Από την ενεργοποίηση χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος στη ζωή του χριστιανού, προέρχονται:
1.    Ο φωτισμός, για να:
                                                α) Κατανοήσουμε τη διδάσκει η Εκκλησία
                                                β) Προσευχόμαστε για ότι πραγματικά μας ωφελεί.
2.    Η κινητοποίηση, για να διακρίνουμε και χτίσουμε τον Καινούργιο Κόσμο του Θεού (Βασιλεία των Ουρανών).
3.    Η καταπολέμηση των παθών μας.
4.    Η ενδυνάμωση της πίστης μας.
5.    Η δυνατότητα να διακρίνουμε τα κίνητρα των δικών μας πράξεων και των άλλων ανθρώπων.